Czytasz
Wiersz 10. (rozlało się nawłocią…) Krystyny Gudel z tomiku „Pęknięcia i szczeliny”

Wiersz 10. (rozlało się nawłocią…) Krystyny Gudel z tomiku „Pęknięcia i szczeliny”

 

10.

rozlało się nawłocią
na miedzach i ugorach
w miodnej toni roje
pszczół i trzmieli

nornice szukają schronienia
przed ostrym pazurem
drapieżcy

mgły jak balsam
dla opustoszałych pól i łąk
co oddają się leniwym
oddechom

żurawie wkrótce
zadźwięczą pożegnalnym
klangorem

z każdym latem
coraz mniej jesieni

Krystyna Gudel

fot. pixabay.com

___________________________________
Krystyna Gudel z d. Dyszkiewicz (rocznik 1959), emerytowana nauczycielka, mieszka w Suchowoli. Pracowała w Szkole Podstawowej w Zabielu i w Zespole Szkół w Jaświłach. Poetka, regionalistka, inicjatorka wydarzeń kulturalnych. Prowadzi warsztaty dla dzieci i spotkania autorskie z dorosłymi. Stypendystka Marszałka Województwa Podlaskiego na rok 2019. Należy do NKL w Białymstoku i do Stowarzyszenia Autorów Polskich II Oddział w Warszawie. Wydała 9 tomów poetyckich: Sady pozostawione (2003), Stopy na ścieżkach  (2008),   Tam rodziły się tęsknoty (2011),  Stąd (2015),   Którędy do domu? (wiersze dla dzieci) (2016), Pielgrzymka codzienna (2018), Ziemi swojej i ludziom (2019),  Jeszcze z tobą zatańczę (2020), Spacery kota Mateusza i inne wiersze (wiersze dla dzieci) (2020). Ponadto zebrała i opublikowała wspomnienia wojenne w książce Historie pazurem wojny kreślone (2017), jest autorką tekstów do dwóch przewodników po gminie Suchowola, pisze do kwartalnika Biebrzańskim Szlakiem, jej utwory ukazały się w ponad 120 antologiach, almanachach i publikacjach pokonkursowych. Kolekcjonuje ołówki.

 

 

 

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content