Jak dobrze
Stare świerki cienią się nawisami gałęzi,
winorośl coraz wyżej wznosi dłonie.
Jak dobrze rozkoszować się życiem,
siedząc pośród kwiatów na balkonie.
Klejnotami barwią się petunie,
nagietki kuszą chmarę pszczelą.
Świerszcze stroją skrzypce jednotonowe,
napawając duszę lipcową kapelą.
Bluszcz ku niebu strzela oczyma,
wierzba nad „oczkiem” kłania się święcie.
Jak dobrze rozkoszować się życiem
w tym cudownym, zielonym odmęcie.
7 lipca 2002
–
Regina Świtoń
–
fot. pixabay.com
–
__________________________
Regina Świtoń – emerytowana polonistka, poetka. Mieszka w Knyszynie. Członkini Knyszyńskiego Towarzystwa Regionalnego im. Zygmunta Augusta i Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Białymstoku. Autorka kilkunastu tomików poetyckich, współautorka tomików z serii poetyckiej ,,Kajety Starobojarskie”: Wyjaśniając siebie (2010), Pomiędzy zmierzchem a świtem (2016). Laureatka wielu konkursów literackich. Jej wiersze publikowane były w ponad 60 wydawnictwach zbiorowych: pokonkursowych, antologiach poezji, almanachach (m.in. w esperanto), w ,,Nowym Gońcu Knyszyńskim”, w kwartalniku NKL ,,Najprościej”, w ,,Modzie na Zdrowie”, w ,,Służbie Miłosierdzia”.