EPIZODY ESTETYCZNE (II)
Chociaż się nie spodziewam intymnej przygody,
i dbam o powściągliwość swych gestów i słów,
dostrzegam estetycznie cenne epizody,
które się potem, czasem zjawiają wśród snów:
Dziękowała wzruszona, z uśmiechniętą miną,
niezwykle strojny bukiet kwiatów podawała,
okryta złotych włosów cudną peleryną,
która puszystą falą na plecy spływała.
Porzuciwszy ostatnio zimowe kreacje,
wiosennymi objawiasz swe wysmukłe gracje.
Więc pewnie się nie zdziwisz, iż obarczam wiosnę
winą, że na Twój widok marzenia miłosne
sieją się w starej głowie jak pączki na wiśni.
A co który rozkwitnie, to zaraz się przyśni.
Ślicznie odegrałaś kotka w swoje imieniny –
rzadko kiedy się spotyka tak zgrabne dziewczyny!
Zatem Twoja postać wdzięczna jak muza skrzydlata
niechaj cieszy oczy bliźnich długie, długie lata.
Widziałem Cię tańczącą, a chociaż nie ze mną,
ta chwila zapatrzenia była tak przyjemną,
bo tańcowało we mnie uczucie radości,
że taka wdzięczna jesteś w tanecznej zgrabności.
–
Wojciech Więckowski
–
fot. pixabay.com
–
_____________________________
Wojciech Więckowski – rymopis utylitarny. Wierszy używa do bieżącej komunikacji z bliźnimi – składania powinszowań, uwodzenia, podtrzymania na duchu czy wyrażenia swojego poglądu. Preferuje wiersze rymowane, bowiem przesłanie ma wnikać w adresata gładko i sympatycznie. Trudności frazy i rymu traktuje jako wyzwania zmuszające do wyrafinowania meritum. Lubi pofiglować ze słowami. Opublikował dwa tomiki wierszy: „Taki jestem” i „Z szuflady rymopisa”. Prozę publikuje na portalu podlaskisenior.pl, zaś publicystykę w Echach Rajgrodzkich.