Wiosenna pełnia Księżyca
Po wiosennej pełni Księżyca
Wyłaniają się z ciszy ptaki
Obwieszczają, że nadchodzi coś
Co jest sprzeczne z prawami przyrody
Po wiosennej pełni Księżyca
Na rozdrożach dróg
Prostują się pochylone krzyże
I salutują niebu, niczym żołnierze
Przed zwycięską bitwą
Po wiosennej pełni Księżyca
Krew szybciej krąży w obolałym ciele
I zrozumiały staje się sens cierpienia
Po wiosennej pełni Księżyca
Z utęsknieniem czekam
Na ciepły ożywczy deszcz
I błysk pioruna
Co spali na popiół pochyloną kosę.
–
Mirosław Brozio
–
fot. pixabay.com
–
–
______________________
Mirosław Brozio (rok ur. 1965), mieszka i pracuje, jako nauczyciel fizyki w Mońkach. Publikuje wiersze w kwartalniku „Najprościej” wydawanego przez Nauczycielski Klub Literacki w Białymstoku. Jest laureatem kilku wyróżnień i nagród literackich. W 2005 nagrodzony Brązową Buławą Hetmańską.