***
nasze Matki
były zawsze
–
jak kołysanki
znak krzyża
słowa pacierza
–
nasze Matki
miały być wieczne
jak łąki i pola
–
okaleczone wdowieństwem
kruche kariatydy
dźwigały
węgły domów
na utrudzonych plecach
pochylonych od mozołu
odmierzanego
wschodami i zachodami
porami roku
kalendarzem kościelnych świąt
–
nasze Matki zwyczajne
odchodzą cicho
–
na niebiańskiej miedzy
przycupną pod drzewem dobra
–
jako na ziemi
tak i w niebie
pokorne służebnice
–
Leonarda Szubzda
–
foto: pixabay.com
__________
Leonarda Szubzda jest emerytowaną nauczycielką języka polskiego, absolwentką Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego oraz Rewalidacji Umysłowo Upośledzonych w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Pracowała jako polonistka i pełniła funkcję dyrektora w szkole średniej. Jest autorką siedmiu tomików poetyckich. Jej wiersze zostały zamieszczone w wielu almanachach i antologiach, były drukowane na łamach czasopism w kraju i za granicą, tłumaczone na języki obce (angielski, białoruski, esperanto).Pani Leonarda jest laureatką wielu konkursów literackich – uhonorowana Złotą Buławą Hetmańską (1996), Nagrodą Marszałka Województwa Podlaskiego w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony dóbr kultury (2012). Należy do Związku Literatów Polskich oraz Stowarzyszenia Literackiego w Suwałkach. Amatorsko zajmuje się twórczością plastyczną, wykonuje collage, frottage oraz rysunki komputerowe. Od kilku lat pisze wiersze dla dzieci. Jest również właścicielką niezwykłego domu w Rozedrance Starej koło Sokółki.