Isabelle, mon amour
–
–
W DRODZE
–
Los – podróż. Wciąż na kufrach. Hejnały Krakowa.
Oto ucieczka z mężem na Węgry przez włości
cudze. Szalone konie. Czarto-ruski pościg.
Bo sejm konwokacyjny zrywał honorowo
–
„très cher Jędruś”. Bo zbrojnie – w imieniu hetmana
nie zwykłego wojować – stawał wbrew pogoni.
Przeprawa poprzez Wisłę. Wsparcie jego dłoni.
Nic, że skraj cennej sukni w błocie unurzany.
–
Z nim potem do Paryża Marii Antoniny.
Już bez niego – do Grodna pod dozór Repninia,
żeby z królewskim bratem w czas po abdykacji
–
płakać. Cóż wie dziejopis o łzach i frustracji,
o lękach, niepojętym świecie jej sekretów
rozedrganym jak w drodze złocona kareta.
–
Krystyna Konecka
_
foto: pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).