Isabelle, mon amour
–
–
W APARTAMENTACH
–
W bibliotece uczelni, na lewo od sieni
był jej świat. Blisko kuchni. Z jadalnią, dziś zwaną
czytelnią druków zwartych. I ksiąg mnóstwo dano
w pokojach łazienkowych. Wchodzę ze wzruszeniem
–
w drzwi czytelni czasopism. Za nimi prywatne
komnaty. Retyradka. W garderobie roby,
rogówka z fiszbin, perły, wachlarz z tamtej doby
i modnie niewygodne trzewiki bławatne.
–
Ach, sypialnia. W alkowie baldachim nad łożem
karmazynowym. Na nim romans ktoś położył
i „Historyę angielską”, „Dykcyonarz roślinny”
–
księdza Kluka… Dziś periodyki z medycyny
współczesnej przy wezgłowiu. Byłaby kontenta
pani mając z tą wiedzą doktora Clementa.
–
Krystyna Konecka
_
fot. pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).