ŻYWA OBECNOŚĆ
Siostrze
Stało się życie i już jesteś babcią. Przeżywasz drugą
młodość, a darowano ci trzecią. Spóźniona róża
wypuściła pąk, zalążek wyśnionego kwiatu. Nowiu księżyca rodzącego
wszechświat – małą osobowość, która bywa wielka.
Stało się nowe życie. Potencjał i siła tej iskierki inteligencji,
która zapłonęła odkryciem horyzontów świata, bezkresnych, rozumiem.
Jeszcze ich nie poznałaś, biorąc w swoje ręce nieodgadnione…
Los, kiełek, nadzieję. Skóra, ciągle żywa, wyczuwa świeżość – i życia,
i ducha. I choć się starzejemy, stajemy się, twórcy, skupieni
na kreowaniu nowego kształtu świata.
Tak, w każdym wieku doświadczamy prezentów losu.
Wyjmuj je ostrożnie z kolorowych papierków. Wtedy zrodzisz wizję.
Czas płynie, wyprzedzając nas i zawracając do swoich początków.
Żywa obecność.
–
Irena Słomińska
–
fot. Dariusz Marek Gierej
–
_______________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.
