Zasiewanie słów-ziaren
Żyjemy w niespokojnym czasie, w którym brak nam poczucia bezpieczeństwa, jesteśmy bombardowani hałasem, informacjami o tragediach, kataklizmach, zagrożeniach. Brak nam ciszy, spokoju, zakotwiczenia, jesteśmy tułaczami w bezkresnym wszechświecie. Mówimy/ jaki ten świat dziwny/ a on/ ogromny nieogarnięty tajemniczy/ a my/ tacy mali dalecy od poznania/ ale ciągle w drodze (Świat i my); sięgamy do gwiazd/ zatapiamy sondy w głębinach/ szukamy prapoczątku i źródeł poznania/ ufni w rozum i doświadczenie// i wciąż jesteśmy w drodze/ do celu do końca nieosiągalnego// i może dzięki temu/ potrafimy iść i czuć się potrzebni (Sens istnienia) – pisze Edward Lipiński w nowym tomiku wierszy.
Nieprzypadkowo nosi on tytuł „Słowa niczym ziarna”. Autor odpowiedzialnie podchodzi do zadania, jakie sobie stawia jako poeta – zasiewać właściwe słowa jak ziarna, niech kiełkują i wyrastają z nich słuszne postawy i czyny.
Bliski jest mi Lipińskiego sposób widzenia i odbierania świata, jaki pokazuje w pomieszczonych tu wierszach; ich ciepły, nostalgiczny klimat; nasycenie zadumą i filozoficzną refleksją nad istnieniem wszechświata i usytuowaniem w nim człowieka, nad sensem życia; zachwyt nad urodą przyrody, pragnienie harmonii, miłości między ludźmi – i nie tylko, wszystkie istoty zasługują na miłość. Autor podkreśla odpowiedzialność człowieka za kształt świata, wszak człowiek jest obdarzony wolną wolą i wiele zależy od użytku, jaki z niej zrobi – czy będzie budził grozę, czy rozsiewał miłość.
–
[…] konfiguracje planet / kwadry księżyca / przypływy i odpływy // i ty w środku / z wolną nieprzymuszoną wolą (***ktoś powiedział); […] drobny pyłek/ wśród nieskończoności bytu/ człowiek/ rozbija atomy i/ budzi grozę (***Serca wysychają jak wióry).
–
Podmiot liryczny marzy, aby człowiek okazał się mądry i przywrócił ład, normalność, aby zapanowała powszechna miłość, ponieważ bez niej świat umrze.
–
[…] a dłonie nasze/ zanurzą się w źródle mądrości/ i rozsiewać będą miłość (Zwój marzeń); […] kto wie/ czy zwyczajne będzie znowu/ na wyciągnięcie ręki (Zwyczajne); nie myślał czy to miłość/ ale świat bez niej umierał (***Nie wiedział że to miłość).
–
Zdajemy sobie sprawę z przemijalności, tymczasowości naszego pobytu na tym świecie, więc tym bardziej powinniśmy szanować i wykorzystać dany nam czas na sprawy istotne, ważne, chociaż nie zawsze tak jest, niestety. […] nie liczymy się/ z upływającym czasem// toczymy boje/ o sprawy błahe/ nie dotykając sedna (***Dojrzewamy do garści prochu). Na szczęście człowiek ma rozum i uczucia, które pomagają mu przywrócić właściwą postawę, chociaż nie jest mu łatwo, bo mimo licznych drogowskazów nie jest niczego pewien, jego możliwości poznania są ograniczone. […] nostalgia przyzywa refleksje/ wyostrza zmysły/ karci za roztrwoniony czas (***droga prowadzi przez serce); […] szukam nieokreślonego/ światełka w ciemności/ i wciąż błądzę/ otoczony licznymi kierunkowskazami (***droga zmierza za horyzont). Jednak nadzieja nie pozwala zaprzestać poszukiwania prawdy: […] zgłębiam szeregi słów// ukryte prawdy czekają (***sięgam w głąb).
Wiele wierszy opiewa piękno przyrody, Malowane słowem, zarówno polskiej ziemi, jak i zagranicznej, tej z rodzinnych stron i z innych rejonów Polski, szczególnie górskiej. Są także wiersze poświęcone zwierzęcym przyjaciołom – kotu, psu. One także są częścią harmonii współistnienia.
Warto przeczytać tę książkę i wziąć sobie do serca jej przesłanie. W dobie zachwiania, a nawet celowego burzenia wartości, wulgaryzacji i ubożenia języka „Słowa niczym ziarna” Edwarda Lipińskiego próbują ocalać piękno mowy polskiej i uniwersalne wartości niezbędne do przetrwania ludzkości i zachowania człowieczeństwa.
Regina Kantarska-Koper
–
Edward Lipiński. Słowa niczym ziarna. Hajnówka 2020 (Redakcja, korekta i posłowie Regina Kantarska-Koper Zasiewanie słów-ziaren).
________
Edward Lipiński urodził się w Łomży. Wyższe wykształcenie magisterskie w zakresie polonistyki uzyskał w Gdańsku. Następnie ukończył Podyplomowe Studium Organizacji i Zarządzania Oświatą w Sulejówku.Nauczyciel w szkołach podstawowych i średnich, podinspektor i wizytator. Obecnie emeryt. Mieszka w Hajnówce. Pisze dzienniki, wiersze, aforyzmy, fraszki, limeryki, haiku, bajki i sonety. Autor tomików: “Szukam słów, które określą drogę”, “W cieniu radości”, “Mgły i mgiełki”, “Zapach ziemi”, “W sieci czasu”, “Uśmiech krajobrazu”. Publikacje w wydawnictwach zbiorowych o zasięgu krajowym i regionalnym.Laureat konkursów poetyckich oraz na aforyzm i fraszkę, miedzy innymi: Nagroda Medal Burmistrza Miasta Hajnówka za całokształt twórczości literackiej, Hajnówka, 2011 r.,Nagroda Prezydenta Miasta Łomża 2005,I Nagroda – Ogólnopolski Konkurs Literacki im. St. J. Leca. Nowy Targ, 2000,Czerwcowy Konkurs Jednego Wiersza Łomża, 2002 – I Nagroda, 2005 – II Nagroda.Edward Lipiński jest członkiem Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Białymstoku.
–
________
Regina Kantarska-Koper – emerytowana nauczycielka, poetka, melomanka. Uprawia poezję, prozę, krytykę literacką i amatorsko malarstwo. Członek Związku Literatów Polskich i Nauczycielskiego Klubu Literackiego. Wydała osiem indywidualnych tomików i trzy jako współautorka w serii „Kajety Starobojarskie”. Liczne publikacje w prasie, w ponad stu wydawnictwach zbiorowych: pokonkursowych, antologiach, almanachach, w tym w języku angielskim w Wielkiej Brytanii i USA oraz w Indiach w języku telugu. Redaktor antologii dla dzieci „Czarowny świat wierszy”, w latach 2010-2018 współredaktor serii poetyckiej – rocznika „Kajety Starobojarskie” oraz kilkunastu antologii i tomików poetyckich. Laureatka i jurorka konkursów literackich.