***
Zaraz po urodzeniu dostają przytulanki
żeby kiedyś umiały do dużych chłopców mówić
mój misiu oni to lubią
ćwiczą matkowanie gotowanie rozmnażanie czułości
z niego budują dom
ze stołem firanką świętym kątem
same z siebie umieją podtrzymywać ściany
kiedy trzeba – podeprzeć życie
codziennie wypatrują pierwszej gwiazdy
nim rodzina zasiądzie do stołu
sprawdzają kamienie węgielne domu
jeśli potrzebna cisza sadzą las
gdy brakuje miłości sieją łąkę
wieczorem rozwieszają chusty chmur
nocą piszą wiersze z ratunkowych słów
–
Leonarda Szubzda
–
Z tomiku „Dziewczyny”, Białystok 2017
–
-oto: pixabay.com
___________________________
Leonarda Szubzda jest emerytowaną nauczycielką języka polskiego, absolwentką Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego oraz Rewalidacji Umysłowo Upośledzonych w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Pracowała jako polonistka i pełniła funkcję dyrektora w szkole średniej. Jest autorką siedmiu tomików poetyckich. Jej wiersze zostały zamieszczone w wielu almanachach i antologiach, były drukowane na łamach czasopism w kraju i za granicą, tłumaczone na języki obce (angielski, białoruski, esperanto).Pani Leonarda jest laureatką wielu konkursów literackich – uhonorowana Złotą Buławą Hetmańską (1996), Nagrodą Marszałka Województwa Podlaskiego w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony dóbr kultury (2012). Należy do Związku Literatów Polskich oraz Stowarzyszenia Literackiego w Suwałkach. Amatorsko zajmuje się twórczością plastyczną, wykonuje collage, frottage oraz rysunki komputerowe. Od kilku lat pisze wiersze dla dzieci. Jest również właścicielką niezwykłego domu w Rozedrance Starej koło Sokółki.