Zające
Biegły, szare smugi, w złoto pól.
Wciąż uciekały, jak to zające. Gdy na horyzoncie
pojawiał się strach. Człowiek – strach na zające.
Zagarniał przestrzeń. Kłosy zbóż kłoniły przed nim
wyobrażenie chleba.
–
A one biegły, nietrwałe zajączki blasku, odbite w lustrze
słońca. Bezbronność, nieustający lęk przed obławą.
Wiedziały, że spuszczone ze smyczy psy wyprzedzają
nas, ludzi.
–
Nie, nie były to oswojone króliki Milne’a.
Kubuś Puchatek nie był ich przyjacielem. Zabawki
stały się ciepłą przytulanką Krzysia, który
tworzył swoją baśń. A groza wyrastała ponad dziecięcość.
–
Życie – wciąż nowe karty wykłada. To gra,
także gra znaczeń: polowanie, strach, ciepło, ocalenie.
Nieludzka, już stała się w nas dla nas.
–
A przecież krewni i znajomi Królika to także
bliscy nam ludzie. Gdy pada na nich strach.
Strach na zające, na wróble, na każdego człowieka.
Irena Słomińska
–
foto: pixabay.com
–
______
Irena Słomińska. Urodziła się w 1948 r. w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 r. („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody (1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny (2020), Lampka wiary (wybór) (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.