Z wizytą u Michała Kajki*
Marzence Kowalskiej, współtowarzyszce podróży
Staję na skraju Twego wiersza i porosłego
niepielęgnowanym bzem cmentarza. Jak przystało
na mazurski dom kamień z Twego grobu i stopnie
schodów spowitych pajęczyną śpiewają zapoznaną
jutrznię. Deszcz siąpi w każde słowo, a błotnista
droga niczym wąż zaciska się na strofach. Na łkającym
kamieniu stawiam lampkę nagietka i robi się przytulnie
jak w Twoim pokoju pośród rzeźbionych zydli
i skrzypienia starej szafy gdańskiej. Wiatr znad
Kraksztynu porusza kartki kancjonału, a Ty uśmiechasz
się jak z tej fotografii na ścianie, bacząc przy tym, by
nie wypadła Ci spod ręki Księga. Jadący na furze siana
chłop dziwi się z wileńska, że Cię szukamy na tym wzgórzu.
Okłada konia batem mrucząc nieprzystojne dla wiersza
słowa. Wycieram zabłocone buty i przyklękając tuż
obok nagietka tłumaczę Cię plącząc się co chwila
w nieporadnych słowach i czerwieniąc się jak zorza
za historię.
–
19-20.10.1995
–
Józefa Drozdowska
–
* Zitojta!│Witajcie!. Muzeum Michała Kajki w Ogródku. Koncepcja i oprac. Z. Fałtynowicz, Ogródek 2019, s. 69
–
fot. pixabay.com
_______________
Józefa Drozdowska – ur. 1954 w Jeziorkach koło Augustowa. Poetka, autorka tomików wierszy, książki prozatorskiej „Opowieści z domu pod topolą”, książek dla dzieci oraz prac dotyczących Suwalszczyzny; współredaktorka antologii poetyckich, bibliotekarka, regionalistka, animatorka życia literackiego. Debiutowała w 1978. Wiersze publikowała w czasopismach, antologiach i podręcznikach szkolnych. Należy do Związku Literatów Polskich, Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Białymstoku i Jamińskiego Zespołu Indeksacyjnego.