***
wzgórza nad Bugiem
wzgórza dzieciństwa
tam goniliśmy wiatr
uczyliśmy się głębi
doliny
i wspinaczki wzwyż
ku słońcu
–
porastała je trawa
wyszukiwaliśmy w niej czterolistne koniczynki
zielone talizmany naszego dziecięcego szczęścia
–
i tyle było odmian zauroczeń
i tyle było kształtów fascynacji
bezkresem tego nadbużańskiego świata
–
to ze szczytu tych wzgórz
spoglądaliśmy w toń wody płynącej
ku przeznaczeniu
–
to tam nasze ręce
uczyły się spotkań i rozstań
i wybiegania w przyszłość –
już indywidualnej podróży
–
i tam zakwitały przyjaźń i miłość
prapoczątkiem nazwy
prapoczątkiem czucia
–
prawdziwe powroty do tych wzgórz
zdają się dzisiaj niemożliwe
wspomnienie upraszcza i zniekształca
–
lecz mimo to
nad ich stokiem
ciągle jeszcze świeci nasza gwiazda
–
Irena Słomińska
–
foto: pixabay.com
________________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.