Czytasz
Wyróżnienie w Konkursie poetyckim im. Jana Leończuka – wiersze Ireny Słomińskiej

Wyróżnienie w Konkursie poetyckim im. Jana Leończuka – wiersze Ireny Słomińskiej

Pamięć

Janowi Leończukowi

Taka krucha pamięć. Rozprasza gesty,
twarz… Jeszcze unosi się w powietrzu
ta jedyna barwa głosu, ciepło.
I słowa nazywające nienazwane: ziemię,
naturę, siedlisko, w którym rodzisz się
wciąż na nowo, a niezmiennie.
Napowietrzna, ulotna i trwała jak gleba,
wciąż poznawana esencja osoby jak esencja
domu. Ogniska, co zapłonęło w sercu Podlasia.
I ścieżki, strumyczki wierszy
malują delikatną akwarelę, cichy,
wstrząsający świat, jego głębię.
Nasączasz sobą moje nienazwanie,
horyzont, na którym płoną także moje
zorze.
I niedookreślona wrastam w ziemię.
By powołać niebo.

Morze spokojne

Nie bój się. Śmierć jest dobra.
Przeciera swą chustą twarz. Zmarszczki
na wodzie, które pozostawił po sobie
rzucony kamyk – życie.
Otwiera twe oczy na jasność,
prostotę przesłania: stajesz się
wolna. Nareszcie.
Ból zamarł. Nieruchoma rzeźba
pozostawiona na poboczu drogi.
Jej niemy krzyk. Świadectwo niedokończonej
ciebie.
Nie ma złej śmierci. Pozostawia w swym
przedsionku koszmar. Wyprowadza cię
z niego, przesypujesz bosą stopą piasek
gwiazd.
I czas odwraca ku tobie nieznaną twarz:
bezczas. Kosmiczną próżnię.
Już ją współtworzysz.
Może ją wypełnisz.
Przeciwieństwa znoszą się – fale światła,
nieznanego morza. Nazywasz je istotą,
esencją, Bogiem. A ono rozmywa
wszelkie nazwy, spokojne.

Irena Słomińska

Uzasadnienie Jury: za wiersze zapisujące niebo poezji, w którym nikt nie boi się śmierci.

fot. pixabay.com

____________________________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.

 

 

 

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content