***
…bo śmierć punktualna, że zawsze nie w porę
ks. Jan Twardowski
–
Otwieram serce dotykiem smutku,
kiedy w imieniu przyjaciół muszę Cię pożegnać
niezapomniana Koleżanko Droga.
Ziemia jest gościńcem, a życie krótką chwilą…
Skąd mogłaś wiedzieć, że tak nagle przyjdzie
odejść Ci do Boga?
Wszystko jest wtedy najdroższe, kiedy ginie,
ucieka, gdy już nie można tego uchwycić
ani powstrzymać.
Ty, Janeczko, włączona w misterium cierpienia,
krzyż przygarniałaś oczyma, jakbyś słyszała
słowa poety: ,,Nie płacz, nie drżyj, to tylko miłość,
przecież tak trzeba”.
I prosiłaś, aby Bóg pozwolił CI dokończyć to,
co jeszcze cenne i godne zapisu,
zanim otworzą się bramy nieba.
Obdarzona wrażliwością czyniłaś dobro.
Ten ślad – najpiękniejszy, na ziemi tej pozostanie.
Więc jakże inaczej, jak nie wzruszeniami dotykać
Twojej pamięci?
Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie!
–
Regina Świtoń
–
fot. pixabay.com
–
__________________________
Regina Świtoń – emerytowana polonistka, poetka. Mieszka w Knyszynie. Członkini Knyszyńskiego Towarzystwa Regionalnego im. Zygmunta Augusta i Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Białymstoku. Autorka kilkunastu tomików poetyckich, współautorka tomików z serii poetyckiej ,,Kajety Starobojarskie”: Wyjaśniając siebie (2010), Pomiędzy zmierzchem a świtem (2016). Laureatka wielu konkursów literackich. Jej wiersze publikowane były w ponad 60 wydawnictwach zbiorowych: pokonkursowych, antologiach poezji, almanachach (m.in. w esperanto), w ,,Nowym Gońcu Knyszyńskim”, w kwartalniku NKL ,,Najprościej”, w ,,Modzie na Zdrowie”, w ,,Służbie Miłosierdzia”.
