Czytasz
*** (W starej drwalce…) – wiersz Ireny Słomińskiej

*** (W starej drwalce…) – wiersz Ireny Słomińskiej

 

***
w starej drwalce rysunki zwierzoludzi
jak w archaicznym śnie
tam pręży się napięta cięciwa delfina
a lew ma w oku gorejącą gwiazdę
letniego południa
tu woda tam ląd
dotykają się lekko koniuszkami palców współistnieją
ja jestem przemijaniem i wciąż cię rozkruszam
szepce woda a ląd zbiera uporczywie
okruchy na kolejną ziemię

spomiędzy palców desek wyskakuje ropucha
jest pożyteczna to wiem zebrała
w węzełku brzucha zapas muszek robaków
i jajeczek motylich
jej twarz jest twarzą kobiet
takich jak ja – pęka od życia
czasem ze zgryzoty

a kiedy cicho
czy można cicho
podejdę kolejnego dinozaura będziesz
zastanawiał się nad zagadką mej śmierci
jak zagładą gatunku

Irena Słomińska


foto: pixabay.com
______
Irena Słomińska urodziła się w 1948 r. w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 r. („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody (1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny (2020), Lampka wiary (wybór) (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.

 

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content