Ujutność
Ujutność* – to rosyjskie słowo zagnieździło się
w polskim krajobrazie słów. Jest jak przytulanka,
czasem ciepły wiatr, szelest ukołysanych liści.
Jest jak prosta droga twoich myśli przemierzających
wnętrze. Zacisze pośród pełgających cieni.
Wchodzisz w nie – kres i przeznaczenie wszystkich dróg
dopala się w tobie. Dzielisz się ciepłem z zamkniętym
w kręgu światła najbliższym ci człowiekiem. Oddalenie
wnętrz spaja jak cement. Cementujesz związek.
Nie do pomyślenia jest już rozpad świata.
I rozpad nadziei. Horyzontów twojej duszy
nałożonych jak kalkomania na świat i nierzeczywiste
staje się osiągalnym. Już w zasięgu ręki jest spełnienie
duchowej przestrzeni, którą przecież dzielisz.
Z innym, a tak naprawdę drugim tobą.
I stało się stworzenie Ziemi.
____
* Ros. уют – przytulność, zacisze
–
Irena Słomińska
–
foto: pixabay.com
–
______
Irena Słomińska urodziła się w 1948 r. w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 r. („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody (1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny (2020), Lampka wiary (wybór) (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.
