***
uczysz się języka wieczoru
ciemność wkrada się do twego wnętrza
i już nie umiesz mówić światłem
a latarenki?
latarenki w domyśle
zapomniane migotanie
zapadło w podświadomość
i wywołuje drżenie
bojaźń i drżenie przed światem
i życiem
które gdzieś tam się pleni
obce
i jak wyjść z tego labiryntu cienia
a nowo przyswoić promień?
wysuwają się z przestrzeni palce
miłości
których opuszkami
od nowa
nieśmiało próbujesz poznawać świat
i siebie
–
Irena Słomińska
–
fot. pixabay.com
–
_______________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.