Uczę się czytać
Tak daleko i tak blisko nas jest ta wojna.
Zmusza, by myśleć i czuć. Uczy, jak być.
Jak odnaleźć się w sobie i świecie.
Śnić sen o potędze i się mu nie poddać.
Jak każda wojna, ta też przenicowuje priorytety.
Od podszewki ogląda nasze człowieczeństwo,
które już wystrzępiło się. Ubranie nie na miarę
trwania.
A jednak… Ta bezdomna Ukraina wciąż buduje
swój wyśniony dom na ruinach, w popiołach
dziś nieludzkich miast, osiedli, wiosek.
Podcięto im żyły. Krwawią. Śnią sen o wolności…
Budząc się ze snu o potędze. Dotykiem czytając
jego sens, jego grozę.
Na przykładzie tej wojny świat, obojętny zazwyczaj,
uczy się czytać…
Przyszłość ze swoich trzewi.
–
Irena Słomińska
–
fot. pixabay.com
–
_________________________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.
