***
–
To jeszcze istnienie
ciąg świtów
nierozpoznanych zmierzchów
nabrzmiałych ciężarem nocy
–
w ramionach drzew wiatr utula
głosy naszych matek
ptaki unoszą
hostię czasu
–
codzienność toczy się
jak wielkanocne pisanki
po pagórkach dzieciństwa
płyną w nas tamte drogi
przywołują utracone sny
dotykając przestrzeni pamięci
przepływają przez nas rzeki
–
Leonarda Szubzda
z Najprościej 4/102/2013
–
foto: pixabay.com
__________
Leonarda Szubzda jest emerytowaną nauczycielką języka polskiego, absolwentką Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego oraz Rewalidacji Umysłowo Upośledzonych w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Pracowała jako polonistka i pełniła funkcję dyrektora w szkole średniej. Jest autorką siedmiu tomików poetyckich. Jej wiersze zostały zamieszczone w wielu almanachach i antologiach, były drukowane na łamach czasopism w kraju i za granicą, tłumaczone na języki obce (angielski, białoruski, esperanto).Pani Leonarda jest laureatką wielu konkursów literackich – uhonorowana Złotą Buławą Hetmańską (1996), Nagrodą Marszałka Województwa Podlaskiego w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony dóbr kultury (2012). Należy do Związku Literatów Polskich oraz Stowarzyszenia Literackiego w Suwałkach. Amatorsko zajmuje się twórczością plastyczną, wykonuje collage, frottage oraz rysunki komputerowe. Od kilku lat pisze wiersze dla dzieci. Jest również właścicielką niezwykłego domu w Rozedrance Starej koło Sokółki.