***
–
tańczę
pod rozpiętą parasolką
jak pod chmurą
gołębi
–
i to nieprawda że w powietrzu deszczy
i złuszcza się
deszcz
–
płyty chodnika wciąż pragną
a nie mogą się
dotknąć
to jest ten rodzaj miłości który
przetrwa
śmierć
–
przeskakuję z płyty na płytę
o zmieniam was jak rękawiczki
płyty
–
i nie wiem czy to wolność czy anarchia
wpada w ekstazę
pod tym podniebnym wielokrotnym
gołąbkiem Picassa
–
coś przecież trzeba kochać
no nie?
kiedy już wypuściło się z rąk
barwne
baloniki miłości
–
jedno wiem
nie mogę rozstać się
z parasolką
–
wiruję
wariuję
by w końcu złożyć parasolkę
i układać się
z życiem
–
Irena Słomińska
–
foto: pixabay.com
–
____________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.
