Regina Kantarska-Koper
Alfabetka Człowiek jak cień przemija. Ps 39, 7 1 albowiem będziesz cieniem ćwiartowane dobro…
*** samotność nie jest zagubieniem w gęstwinie lasu nie jest trzepotaniem serca o kraty…
ODA DO CIAŁA Halinie Poświatowskiej niesyta własnego ciała utkanego z zachwytu i bólu wielbiłaś…
STARZEC z kamieni doświadczeń układał drogę życia była ciemnoszara chciał pozbyć się udręki choć…
*** coraz mniej zostało oddechów do ostatniego haustu ubywa ziaren czasu z klepsydry życia…
*** nie zdążyłam zatrzymać rzeki czasu dziewczynka w rzeźbionej kolebce spowita w hafty –…
*** jeszcze jestem trwa we mnie wczoraj jutra trochę mniej – rozmazane jak deszcz…
Pamięć starej kobiety stara kobieta usiłuje nie pamiętać długich lat a one natrętnie powracają…
*** z radością przyjmuję zmienność pór roku wiem przecież kwiat przebije śnieżną pokrywę rozbłyśnie…
*** jeszcze na razie ta garstka prochu ma ludzki kształt o czymś myśli coś…