Irena Słomińska

Uczę się czytać – wiersz Ireny Słomińskiej

Uczę się czytać   Tak daleko i tak blisko nas jest ta wojna. Zmusza, by…

Promyk – wiersz Ireny Słomińskiej

Promyk   Przestrzeń za oknem rozedrgana mrowiem niespokojnych wron. Poruszyły niebo. Lotne skrzydła. Zawirowało powietrze.…

Przeczucie – wiersz Ireny Słomińskiej

Przeczucie   I stało się doznanie lasu. Cichy poszum rozwichrzonych świerkowych gałęzi, szept spokojnych prześwietlonych…

Ofiarowane – wiersz Ireny Słomińskiej

Ofiarowane   W ten rozchełstany wszechświat drobnych, często jeszcze pąków tulipanów, wtapiam się. W ich…

Świetliki – wiersz Ireny Słomińskiej

Świetliki   Z kwiatka wylatuje pszczółka. Zebrała kwietny pył. Z nieba spadają poeci. Niosąc gwiezdny…

Dziecko – wiersz Ireny Słomińskiej

Dziecko   Stateczek na kałuży. Umorusane dziecko sprawdza papierową konstrukcję, którą porusza wiatr, marszcząc lico…

Swetry – wiersz Ireny Słomińskiej

Swetry   Zmieniam swetry. Na odmiany zimy, a może jesieni. Promieniuje ciepło. Moje ciało w…

Bursztyn – wiersz Ireny Słomińskiej

Bursztyn   Z morza jest ten bursztyn, skamieniała żywica. Łzy sosny – klejnot natury i…

Kołysanka – wiersz Ireny Słomińskiej

Kołysanka   Zaczyna się, kończy. Kończy się, zaczyna. – To moja kołysanka dla wnuka. Zamykają…

*** (Co sie stało…) – wiersz Ireny Słomińskiej

***     Co stało się tego lata? Miłość o wiośnie wysiedziała kurczęta. Żółty puch…