Czytasz
Świetliki – wiersz Ireny Słomińskiej

Świetliki – wiersz Ireny Słomińskiej

Świetliki

 

Z kwiatka wylatuje pszczółka. Zebrała
kwietny pył.
Z nieba spadają poeci. Niosąc gwiezdny pył.
Świat jak ul gromadzi krople miodu.
Pszczółki, poeci…

Mówiłaś, że czytasz Szekspira. Przed snem.
Czytasz przebudzenie. I zamykasz oczy.
Gwiazdy jak świetliki przenikają ogród
rozkoszy wszystkich pszczółek.
Kwietny pył sypią jak ziarno.

A to tylko skrzydlate sny poetów
rozkwitły. Szekspir i jego sonet.
Szekspir i miłość.

Nektar kwiatu.
Światło Drogi Mlecznej.

Tym także jest życie. Gdy przesiewasz przez palce
świetliki

Irena Słomińska

fot. pixabay.com

_________________________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku..

 

 

 

 

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content