Czytasz
Spłoszona cisza – wiersz Reginy Świtoń

Spłoszona cisza – wiersz Reginy Świtoń

Spłoszona cisza

 

Uroczysta cisza wplotła się w biel zimową.
Pośród drzew zabłysły kryształy śniegowe.
Nagle ptak zatrzepotał w koronach sosen,
wysypała się sypka lawina na głowę.

Drgnęły drzewa w zimowym śnie pogrążone.
Stara topola rozwarła swoje wielkie oczy.
Rozświetliły się w promieniach grudniowego słońca
śnieżne brylanty długich, brzozowych warkoczy.

Stary sad cicho westchnął i okrył się bielą.
Odleciał ptak z sosnowej, iglastej gałęzi.
Zapłonął rumieńcem krąg wielkiego słońca,
chowając się powoli w zachodu uwięzi.

grudzień 2002

Regina Świtoń

fot. pixabay.com

___________________
Regina Świtoń – emerytowana polonistka, poetka. Mieszka w Knyszynie. Członkini Knyszyńskiego Towarzystwa Regionalnego im. Zygmunta Augusta i Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Białymstoku. Autorka kilkunastu tomików poetyckich, współautorka tomików z serii poetyckiej ,,Kajety Starobojarskie”: Wyjaśniając siebie (2010), Pomiędzy zmierzchem a świtem  (2016).  Laureatka wielu konkursów literackich. Jej wiersze publikowane były w ponad 60 wydawnictwach zbiorowych: pokonkursowych, antologiach poezji, almanachach (m.in. w esperanto), w ,,Nowym Gońcu Knyszyńskim”, w kwartalniku NKL ,,Najprościej”, w ,,Modzie na Zdrowie”, w ,,Służbie Miłosierdzia”.

 

 

 

Zobacz też

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content