Sonet
Krystynie Koneckiej
Szekspir i Petrarka, i spadkobiercy
pochyleni nad trzosem ożywionych
rymów, biegiem frazy, stopy wiersza
na ścieżce samoistnego bytu – sonetu.
Oddychającego nową porą roku, płuca
i człowieka, i świata.
Las. Wchodzę między drzewa. Śledzę
tropy kory, pni. Tropy flory.
Zapominam o faunie. Znowu mnie zaskoczy.
Czarno-biała sroka. Niesie w dziobku
klejnot – sonet.
Ukradziony Bogu.
Na kanwie wiersza wiję gniazdo.
W nim, wciąż pisklę, moje żywe
serce.
–
Szekspir i Petrarka płyną ponad czasem,
który wciąż tworzy
nowe liście i igliwie.
–
11.05.2022
–
Irena Słomińska
–
fot. pixabay.com
–
___________________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.
