Śmierć Alicji w krainie czarów
Nie umieraj Alicjo!
Wiesław Kazanecki: „Stwórca i kat”
Nie umieraj Alicjo
Królik
nie będzie cię mógł ominąć
w pędzie rosną zarysy ulic
są jak wieżowce
o wężowych splotach
na twojej szyi
w chwili śmierci jeszcze byłaś różą
czas malował cię na czerwono w ogrodach Królowej
z gazetowych notatek szaleństwo i sadyzm
a także przemoc (jak to delikatnie
powiedziane)
jak to dookolnie namotane
na wrzecionie twoich bioder
nić śmierci rozwijasz
pod nią są nagie uda w kolorze marmuru
obleśni starcy zmienią cię w Zuzannę
obole na srebrniki
a uśmiech na ołów
prosto w serce
nie umieraj Alicjo
dziedziną strażników
są gołe bruki beton asfaltowe place
ściany straceń więzienia
w podziemnym królestwie
ożywają ryby
z choroby popromiennej i są jak
obrączki
i gdyby nawet Królik awansował
na kata na pewno starannie
założyłby na łapki białe rękawiczki
Irena Słomińska
–
foto: pixabay.com
–
______
Irena Słomińska urodziła się w 1948 r. w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 r. („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody (1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny (2020), Lampka wiary (wybór) (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.
