Czytasz
Sąsiadka – wiersz Ireny Słomińskiej

Sąsiadka – wiersz Ireny Słomińskiej

SĄSIADKA

 

Relacje międzyludzkie. Sąsiadka przyniosła nam kawałek
świeżo upieczonego ciasta. Jeszcze oddycha mały kwadracik
gorącym tropikalnym powietrzem. Wyobraź – piekarnik pod palmami.
Egzotyka imaginacją wkracza na piętro bloku.
Nie musisz wyjeżdżać z osiedla. Sąsiadka rozkwitła – tropikalny
kwiat nad czaszą piekarnika. Przyniosła gorączkowy zapach.
I rysunek gestu – wdzięczny ruch ręki.
I rysunek serca – wyraźny pod bluzką.
Kiedy odwiedzamy siebie, rozrasta się nasz świat
o wewnętrzną podróż. Ofiarowujemy ją sobie. Byle nie odjechać,
uciec, nie zmienić klimatu. Na obojętny jak lodowce,
które większą część siebie skryły w morzu.
Pomyśl, w tym czasie gdzieś tonie Titanic.
_

Irena Słomińska

fot. pixabay.com

__________________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.

 

 

 

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content