San Gimignano
–
Z Torre Grossa widać ciasne rękawy uliczek i inne wieże.
Z ziemi – mury we wzajemności swoich cieni i ślad poety
który mówił: La poesia non si scrive la poesia si dice*,
co poświadcza tablica obok kościoła z freskami Sant’Agostino.
–
Poetę, według tamtego zapisu, pochowano za życia –
w roku tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym szóstym.
Upamiętnianie bywa jak legenda.
–
*Jarosław Iwaszkiewicz: Poezji się nie pisze, poezją się mówi
–
Janina Osewska
–
foto: Janina Osewska
____________
Janina Osewska – poetka, fotograf, pedagog, animatorka życia literackiego, regionoznawca. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Academia Europaea Sarbieviana, The World Academy of Art and Culture i jest członkiem honorowym Maison Naaman pour la Culture w Libanie. W 2019 roku założyła Fundację Słowo i Obraz, której jest prezesem. Od roku 2004 prowadzi Kawiarenkę Literacką. Opublikowała tomiki: W stronę ciszy (2003), Do czasu przyszłego (2007), Do czasu przyszłego=Until the time to come (2019), Tamto (2015), Niebieska chwila (2017), który był nominowany do Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „Orfeusz” w kategorii „Orfeusz Mazurski”, Usiądź ze mną na łące (2016), Jaśnienia (2020). Jej wiersze były tłumaczone na język angielski, niemiecki, ukraiński, litewski, czeski, mongolski, hiszpański. Publikowała w pismach literackich oraz antologiach w Polsce i na świecie. Była laureatką międzynarodowego konkursu poezji Polish American Poets Academy w USA (2004, 2006) oraz w Naji Naaman Literary Prize w Libanie (2019), finalistką Stokestown International Poetry Prize w Irlandii (2015). W roku 2019 zajęła drugie miejsce w konkursie poezji Foro Mundial de Arte y Letras „Ponte de Palabras 17” w Argentynie oraz otrzymała nagrodę od The World Academy of Art & Culture i World Congress of Poets podczas 39. Światowego Festiwalu Poezji w Indiach.