REKONSTRUKCJA MITU
–
wychodząca z sosny
żywiczna
cebulowa bursztynowa panna
rozbierana do snu do białości
–
a ponieważ istnieje prawdziwie i nieprawdziwie
i granice przestają być czytelne
poza spazmem mięśni – skurcz i rozkurcz
złożenie do snu i rozłożenie w śnie
białe są prześcieradła nocy które przyjdą
–
początek – ruch embrionu w łonie
w drzewie które jest ciałem w ciele które się staje
w świetle neonu niebieskie cieniem skrzydlate
czytelne w obrazie mistrza zapisem zmarszczek
realne faktura płótna
dotyk
–
ulice się rozprysły na szkle powietrza jaskrawe
plamy złożysz z nich jeszcze jeden obraz
drzewa odchodzą poza foremki domów
tu było „Małe Zoo” kupowaliśmy jaszczurki
zwinki
smyrgnęły po skórze i tyle ich było
–
kosz do którego wyrzucasz stare buty
kiedy wychodzisz ze sklepu wciąż wychodzisz
ruch który zakrzepł w ruchu
–
a
Dafnis w drzewo bobkowe przemieniła się
–
Irena Słomińska
–
foto: pixabay.com
______________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody (1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamoś (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.
