Raju tu nie zastałam
Kuzynce Jadwidze Kolendo
Raju tu nie zastałam
zapewne jeszcze milę by jechać
do jego wrót
zaś jezioro w którym obmywał
dłonie Pan Bóg
gdy tylko ulepił człowieka
falowało w swym błękicie podobnym
niebu tuż po stworzeniu
Nie odważyłam się
umyć w nim swoich rąk
Chodząc brzegiem z kuzynką Jadwigą
daleko aż po Opartowo
dziewiczą świętość zastępowałyśmy
codziennością i gorzkim smakiem zwierzeń
Stary sad w którym
pachniało gruszkami i osami
w niczym nie przypominał Edenu
tylko to j e z i o r o – jak myślisz –
dlaczego Bóg nas stamtąd nie wygnał?
Rajgród, sierpień 1992
–
Józefa Drozdowska
Wiodą nas drogi / J. Drozdowska, I. Grabowiecka, M. Roszkowska. Białystok 2017. – (Kajety Starobojarskie / wybór, redakcja R. Kantarska-Koper, J. Pisarska; nr 11)
–
fot. pixabay.com
_______________
Józefa Drozdowska – ur. 1954 w Jeziorkach koło Augustowa. Poetka, autorka tomików wierszy, książki prozatorskiej „Opowieści z domu pod topolą”, książek dla dzieci oraz prac dotyczących Suwalszczyzny; współredaktorka antologii poetyckich, bibliotekarka, regionalistka, animatorka życia literackiego. Debiutowała w 1978. Wiersze publikowała w czasopismach, antologiach i podręcznikach szkolnych. Należy do Związku Literatów Polskich, Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Białymstoku i Jamińskiego Zespołu Indeksacyjnego.