Przeczucie
I stało się doznanie lasu.
Cichy poszum rozwichrzonych świerkowych gałęzi,
szept spokojnych prześwietlonych słońcem
snów… Staję się senna. Idę borem
lasem na spotkanie z fantazją ich wizji.
Słoneczne zegary drzew wskazują południe.
Rozespany poszum przenikają wiewiórki.
Przebiegła cienie sarna. Las budzi się. Strząsa
letnią ociężałość z igiełek wpiętych w powietrze –
powiek, kwitnących rzęsami, drzew.
I śnią mi się (jawa) tęsknoty. Za spokojem,
miękkością, harmonią życia. I grają struny
napowietrznej liry zapisanej, zawieszonej
w lesie. Muzyka snu i budzenia się
do życia, światła, cieni i półcieni. Ciepły
powiew otrząsania się z drzemki, wiatr.
Przybył przesłaniem – stajesz się spójna,
zespolona z już osiadłym czasem.
Przepowiedział go jasnowidzący sen lasu.
I świat stał się domem.
Kiedyś przyjdzie ci go opuścić.
I może wtedy doświadczysz pełni tej harmonii,
której ledwie dotykasz we śnie swej zieleni.
Zakwitasz barwą, szeptem, magią,
przeczuciem nieskończoności.
–
Irena Słomińska
Druga nagroda w kategorii POEZJA
w konkursie „Natura Moich Okolic”, Zielona Góra 2023
–
fot. pixabay.com
–
_________________________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku..