Powroty
Tam, gdzie wilgi srebrne flety grają
w różowości ogrodu, a u bram dąb
dłutem czasu rzeźbi pamięć, zostało
moje dzieciństwo.
Labiryntami dróg, objechaną tęsknotą
lat, wróciłam do rodzinnej Itaki.
Dom, podziurawiony wichrami dziejów,
westchnął nadzieją. Uśmiechnęły się
twarze malw na szybach.
Na pobladłej fotografii oczy matki
pojaśniały błękitem. Tylko kosarz,
przerwawszy mantrę pajęczą,
z niełaskawym okiem umknął do kąta.
A ja, w serce tej ziemi rzucona,
pozdrawiam klangory wiosennie pachnące.
Na strunach szczęścia rozwieszam
cudowne moje TERAZ.
–
Regina Świtoń
–
foto: pixabay.com
–
_________
Regina Świtoń – emerytowana polonistka, poetka. Mieszka w Knyszynie. Członkini Knyszyńskiego Towarzystwa Regionalnego im. Zygmunta Augusta i Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Białymstoku. Autorka kilkunastu tomików poetyckich, współautorka tomików z serii poetyckiej ,,Kajety Starobojarskie”: Wyjaśniając siebie (2010), Pomiędzy zmierzchem a świtem (2016). Laureatka wielu konkursów literackich. Jej wiersze publikowane były w ponad 60 wydawnictwach zbiorowych: pokonkursowych, antologiach poezji, almanachach (m.in. w esperanto), w ,,Nowym Gońcu Knyszyńskim”, w kwartalniku NKL ,,Najprościej”, w ,,Modzie na Zdrowie”, w ,,Służbie Miłosierdzia”.
