Poeci-literaci: jacy Oni są?
Tym razem chciałbym wespół z Wami, kochani, zastanowić się, kim są ci poeci-literaci i czy oni, może my, jesteśmy, są potrzebni. Jednocześnie pragnę w tym miejscu od razu podkreślić. Tak, bezwzględnie Tak – poeci-literaci są bardzo potrzebni! Nie mam zamiaru ujmować tym ludziom niczego – nie stawiać szubienic, deklasować, czy też ujmować wartości każdemu z literatów-poetów!
Bez wątpienia, każdy z nich jest inny, każdy z nich ma swoją wartość i osobowość. Pewno niejeden, czy niejedna powiedziałaby, że poeta to taki trochę dziwak – być może, ale czy na pewno? Popatrzmy wstecz. poezja i literatura zarazem, były bodźcem do tworzenia tożsamości, narodowości, a nawet walki o niepodległość! Literat-poeta, to niejednokrotnie patriota, powiedziałbym żołnierz walczący piórem. Poeci-literaci, byli i są powodem zadumy nad przemijaniem, nad miłością człowieka do człowieka. Zazwyczaj poeci-literaci byli – są bardzo uczuciowi, wrażliwi, nie tylko na człowieka, ale i na każde stworzenie.
Ja osobiście wręcz uwielbiam przeróżne spotkania z literatami, gdyż jest to niejednokrotnie wymiana zdań na otaczający nas świat – może czasami są to przechwałki, ale i one są potrzebne, z czegoś wynikają, są też pouczające. Historia, a może raczej zwykła ludzka wścibskość, zagląda tym ludziom, najzwyczajniej by powiedzieć – pod kołdrę – niesmaczne to i nieładne.
Przed kilku laty rozmawiałem z jednym z synów literata, poety, pisarza, który swoją wrażliwością, uczciwością i troską zarazem uratował niejedno życie, czy to w porę ostrzegając, czy też ukrywając we własnym domu – to były ciężkie czasy tak zwanej głębokiej komuny. Obecnie ów człowiek, pisarz, poeta, literat jest tak jakby zapomniany – łagodnie rzecz ujmując – Dlaczego? Nie umiemy odpowiedzieć. Literaci-poeci myślą, że otwarci są na innych ludzi, na rozmowy, dyskusje – łasi na drugiego człowieka, myślą, że ten drugi też uczy czegoś nowego i jest bodźcem do dalszej pracy pisarskiej – jest kolejnym, bardzo często dobrym doświadczeniem w dzisiejszym świecie. Niełatwo żyje się pisarzowi w świecie, często zwariowanym, opartym na zwykłej konsumpcji. Literat-poeta zawsze poszukuje innych wyższych wartości. Ludzie pióra są bardzo potrzebni, oni starają się zrozumieć nas, a myślę, że w rewanżu – my postaramy się zrozumieć ich. Może to taka wzajemna lekcja pokory – powiadam, może?
Ja literat-poeta życzę Wam – wielu, wielu spotkań autorskich na Kochanej i Drogiej mi Sztabińskiej Ziemi, może w nowym 2022 Roku – może?
Z serdecznym pozdrowieniem – też literat i poeta
Józef Zenon Budziński
–
foto: pixabay.com
–
_________
Józef Zenon Budziński -poeta, eseista, animator życia literackiego, teolog, z zamiłowania bibliofil, wielbiciel malarstwa, rzeźby oraz sztuki regionalnej, autor publikacji poetycko-eseistycznych i tomów wierszy, m. in. „Przekroiłem niebo krążkiem księżyca”, „Szukam Twoich śladów” i „Odmów ze mną”. Debiutował w latach 80-tych w prasie literackim. Debiutancki tom wierszy „Szukam Twoich śladów” wydał w Lublinie w 2004 roku. Ostatni tomik poetycki z 2019 r. nosi tytuł „Spojrzenie słów” Jego utwory poetyckie i eseje ukazały się w kilkudziesięciu antologiach literackich i były tłumaczone na języki białoruski, ukraiński i estoński. Jego twórczość zalicza się do liryki czystej, opisującej ulotność doznań i chwilowość ludzkiego życia. Członek CEC (Societe Europeenne de Culture) w Wenecji, Związku Literatów oraz Stowarzyszenia Autorów Polskich (SAP). Mieszka i tworzy w Grajewie.
