Podróżny poeta na augustowskim dworcu
–
Moment. W nadświetlach wahadłowych drzwi wirujące sosny
w obłokach czerwieni. W uszach chrapliwy głos słonek ciągnących
nad Białe w symfonii z gwizdem lukstorpedy i stukotem obcasów o granitową
posadzkę. Rzut oka na cyferblat i pochyloną postać kasjera w żaluzji cieni
drzew i ludzi. Moment. Wiew lawendy. Blask neseseru. Szarobrązowa skrojona podług
najnowszej mody marynarka. Moment. Byłeś tu, a już złocistożółty rozchodnik z różową
macierzanką prześcigają się z kołami bryczki, by być pierwszymi w Krasnogrudzie.
Jeden z wielu podróżnych przechodzących to miejsce. Byłeś tu moment i to mi wystarczy.
W nadświetlach okien i drzwi wirują wciąż wieczorami sosny w obłokach czerwieni.
Lecz inną słyszę symfonię, bez stukotów obcasów o granitową posadzkę, z szynobusem miast
lukstorpedy, za to wciąż ze słonkami i z twoim wierszem biegnącym drogami w prześcigach
z rozchodnikiem i macierzanką, by być pierwszym w Krasnogrudzie. Wiersz twój wystarczy
mi za to wszystko, czego już nie ma.
–
Czerwiec 2017
–
Józefa Drozdowska
–
fot. pixabay.com
_______________
Józefa Drozdowska – ur. 1954 w Jeziorkach koło Augustowa. Poetka, autorka tomików wierszy, książki prozatorskiej „Opowieści z domu pod topolą”, książek dla dzieci oraz prac dotyczących Suwalszczyzny; współredaktorka antologii poetyckich, bibliotekarka, regionalistka, animatorka życia literackiego. Debiutowała w 1978. Wiersze publikowała w czasopismach, antologiach i podręcznikach szkolnych. Należy do Związku Literatów Polskich, Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Białymstoku i Jamińskiego Zespołu Indeksacyjnego.