Pełni życia
Oddaleni, lecz jedno o drugim pamięta;
między nami rozpięta nić porozumienia
wysnuta z Robinsona, Poznania wspomnienia
o nasze liczne, różne pasje zadzierzgnięta.
Gdyśmy tańczyli walca wśród balu pogwarek,
niezręczność mych naprędce kleconych łamańców
tuszowałaś lekkością z sefardyjskich tańców
(na nodze okład mając z octu od kucharek).
Potem na jakichś lodach mieliśmy się spotkać
w siateczkę portalowych wplecionych powiązań –
Ty sile oczarowań potrafiłaś sprostać
ku najlepszemu z wielu sterując rozwiązań,
by zachować przyjaźni powściągliwą postać
z szacunku i dla moich i twych zobowiązań.
–
Wojciech Więckowski
–
fot. pixabay.com
–
_____________________________
Wojciech Więckowski – rymopis utylitarny. Wierszy używa do bieżącej komunikacji z bliźnimi – składania powinszowań, uwodzenia, podtrzymania na duchu czy wyrażenia swojego poglądu. Preferuje wiersze rymowane, bowiem przesłanie ma wnikać w adresata gładko i sympatycznie. Trudności frazy i rymu traktuje jako wyzwania zmuszające do wyrafinowania meritum. Lubi pofiglować ze słowami. Opublikował dwa tomiki wierszy: „Taki jestem” i „Z szuflady rymopisa”. Prozę publikuje na portalu podlaskisenior.pl, zaś publicystykę w Echach Rajgrodzkich.
