***
–
pani ucieka od formy
pani zakrzepła w formie
pani ma futro z domyślnych soboli
pani jest w normie
pani się rozpłynęła między palcami
koczujących babć
pani historia to babie lato a
pani kochanek po mistrzowsku włada planetą
obcą
pani oczy obiecują a-
historyczność chłopcom
modlącym się u pani rąk tak szczury połykają
flety
pani mówi znowu mi rąk ubyło
niestety
jestem jak Wenus z Milo
z pamięcią ramion
statyczna statuetka z otwartą
raną
pani mówi to konkret w krwi można
zanurzyć ręce
więcej?
–
Irena Słomińska
–
foto: pixabay.com
______________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.
