Pajęczyna w słońcu
Powiedz mi, co się w tobie otwiera,
kiedy patrzysz na mnie?
Czy widzisz drugą siebie, którą osądziłaś
zbyt ostro? Gabinet luster – przekazują sobie
odbicia tego, co jeszcze mieni się człowiekiem.
Mieni się, mieni… w tym blasku ruchoma istota
gaśnie. Istota rzeczy, jak mniemam, bo przecież
kiedyś jak przedmiot zaistniałaś w ręku Boga.
Czy widzisz ludzkie wyobrażenie człowieka,
które, jak dziecku, każe wymagać spełnienia,
żeby się dopełnił miraż dobra?
Czy zło jest twoją miedzą u pola sąsiada?
Niebieszczą się bławatki wśród nabrzmiałych kłosów,
kiedy wstępujesz do nieba. Czym dla nas jest niebo?
Kruchą relacją między tobą a mną. Może więc
wydajesz mi wojnę, kiedy pęka nić porozumienia?
Tak oto zasialiśmy winę winni wszystkich wojen.
Modlimy się, najpierw za siebie, by zrozumieć
jak modlić się za ciebie. Zapominamy
słów… wygasa w nas wiara. Spopielały
marzenia…
Powiedz mi, co się w tobie otwiera,
kiedy patrzysz na mnie?
Bezkresne przestrzenie niezmierzonych stepów,
które przemierza tylko wiatr. Z nim możemy
zdać się na siebie – wybudować szklany,
kryształowy dom.
Ulotny niczym pajęczyna w słońcu.
–
20.01.2019
–
Irena Słomińska
–
fot. pixabay.com
_______________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.