Ofiarowane
W ten rozchełstany wszechświat drobnych,
często jeszcze pąków tulipanów, wtapiam się.
W ich rozedrganą barwę, nieuporządkowanie
liści. Przyniosłaś ideę wiosny wpisaną
w późnozimowy dzień, rodzący przedwiośnie.
Zawsze mnie zaskakujesz słowem, kwiatem,
gestem… Jak ty, świat się do mnie uśmiechnął.
Myślałam: tulipany są z wosku. Sztywne, niepojęte.
Żywa barwa w gorsecie z fiszbinów – łodyg, liści.
I wyzwoliłaś dla mnie barwę. Nadałaś jej
miękkość, ruch. Wpisałaś w powietrze.
Nauczyłaś oddechu i wolności.
Jak kobietę, która kiedyś odnalazła się
w marszu sufrażystek.
I dzisiejszą mnie.
Tulipany są jak metafora.
Jak wiersz.
Ofiarowane.
–
Irena Słomińska
Druga nagroda w kategorii POEZJA
w konkursie „Natura Moich Okolic”, Zielona Góra 2023
–
fot. pixabay.com
–
_________________________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku..