Czytasz
Niezrozumianemu Norwidowi – tautogram Urszuli Krajewskiej-Szeligowskiej

Niezrozumianemu Norwidowi – tautogram Urszuli Krajewskiej-Szeligowskiej

 

Niezrozumianemu Norwidowi

Norwidzie! Niełatwą
Naukę niezłomnie
Narodowi niosłeś.
Najprzód nadaremnie.

Nasycone nocą
Nastroje natchnione
Nakierowywałeś
Na niedoścignione.

Nadawałeś nazwę
Nieosiągalnemu,
Niematerialnemu,
Nienamacalnemu.

Niemocą nękane
Narody niewolne
Nieraz napełniałeś
Nadzieją na nowe.

Naśmiewcy nudzili:
Norwid? Nieprzeciętną
Nadinterpretacją
Nadmiernie nadętą,

Nadczułą narracją
Nadmiernie natchniony,
Narodu niebytem
Nazbyt nawiedzony

Nowator, niestety
Nadal niepotrzebnie,
Namiętnie naprawia
Naród. Nadaremnie!

Nizałeś na nitki
Nostalgii nabrzmiałą
Narodu niedolę,
Niewiasty niestałość.

Niewiasty? Niewarte
Niczego, niepewne,
Nader nielojalne,
Najczęściej niewierne.

Nigdy nieznużony
Nader nadwrażliwy,
Niczym nieugięty
Norwid nieszczęśliwy

Naszych nie naprawił
Nawyków niemądrych.
Nowotwór niewoli
Nękał nas, niepomnych

Narodu nałogów,
Nisz niepojętności,
Nadęcia naiwnych,
Nieprawidłowości.

Nadsekwańskie noce
Nigdy nieprzespane,
Nicością nabrzmiałe
Niedziele nadranne

Nieszczęście naturze
Niosły nadwrażliwej.
Naruszyły normy,
Nader nadwątliły

Niedocenionego,
Nadszarpnęły niecnie.
Narzekał, nieszczęsny,
Na niezrozumienie

Niedostatkiem, nędzą
Niezmiernie nękany,
Niezdrowy najemca
Nory nieogrzanej.

Niestety nadeszło
Nieuchronne, nowe.
Nieistnienie? Niebo –
Najwyższa nagroda!

Nastali następcy
Niedoceniający
Norwida, niebytem
Nadal nękający.

Nie, nie narzekajmy!
Następni nadchodzą,
Nareszcie natchnienia
Norwidowskie niosą,

Nadwiędnięte niwy
Nektarem napoją,
Nasycą, nakarmią
Nieznanym nastrojem.

Norwidzie! Nieziemsko,
Nieprawdopodobnie
Natchniony – nas nadal
Nauczaj. Niezdolnych

Namaszczaj, napełniaj
Najlepszą, najszczerszą
Narodową nutą,
Naszą najpiękniejszą!

Urszula Krajewska-Szeligowska

Wiersz zdobył wyróżnienie specjalne w XV Mazowieckim Konkursie Literackim w Przasnyszu.

fot. pixabay.com
_____________
Urszula Krajewska-Szeligowska – autorka wierszy lirycznych i satyrycznych, bajek dla dzieci, przekładów poezji z języka niemieckiego. W twórczości poetyckiej preferuje tradycyjne formy rymowane, lubi eksperymenty poetyckie w obrębie formy, tworzy limeryki, fraszki, akrostychy, tautogramy itp. Nagradzana i wyróżniana w ogólnopolskich konkursach literackich. Wydała trzy własne tomiki wierszy: „Między strugą a gościńcem” (2018), „W gąszczu uczuć” (2019) oraz  Ortobajki-zwierzajki (2019), ponadto jej wiersze obecne są w kilkunastu antologiach oraz wielu antologiach pokonkursowych. Swoje wiersze zamieszcza również na Facebooku w kilku grupach poetyckich. Jej utwory znaleźć można również m. in. w kwartalniku literackim „Najprościej” a także  w białostockim piśmie literackim „Epea”. Mieszka niedaleko Zambrowa. Należy do Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Białymstoku.

 

 

 

Zobacz też

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content