Nieskończony wiersz
Jest we mnie wysypisko słów – ich znaczeń.
Ich pozoru, gdy kłamią swoją wieść. Brzęczy fałszywa moneta
w sakiewce sensu. I nią zaczynałam podróż do samej siebie.
–
Myślałam: staję się, gdy nazywam.
A to tylko kolejne suknie, którymi zdobię swoją nagość.
Słowa – zabawki, błyskotki, grzechotki. Odarta ze znaczeń,
wciąż dziecko, siusiam w pieluchy, nie wyartykułowałam
siebie tak naprawdę nigdy.
–
A jednak… Na wysypisku słów coś się jarzy. Upuszczony klejnot.
Zapomniany, pominięty, pierwotny. Dlaczego absolut – sens
zawłaszcza górę śmieci? Co z niej wydobywa?
Może tak się stajemy, nadzy, na naszych wysypiskach.
–
Warsztat słowa powołał jego rzemieślnik – człowiek.
A na początku była idea – stwórcza. Piękna, jak to idea.
Prawdziwe arcydzieło, które wciąż próbujemy odnaleźć
w sobie. Słowo, które skruszy naszą samotność.
–
Wyciągamy ręce. Do innych ludzi, świata, wszechświata,
Boga.
I piszemy naszą prawdę – nieskończony wiersz.
–
Irena Słomińska
–
foto: pixabay.com
________________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.