Natura ludzi – rzecz maluczka
MAGIK
Przykrył duszę kapeluszem
i dostarczył widzom wzruszeń.
–
PERSPEKTYWA
Niejednemu perspektywa
na czubku nosa się urywa.
–
Z DIABŁEM
Z diabłem się dzieje gorzej i gorzej,
bo tkwi w szczegółach i wyjść nie może.
–
W SOBIE
Z pracy nad sobą nic se nie robię,
bo ja tam wolę pracować w sobie.
–
PECHOWIEC
Z deszczu pochwał trafił pod rynnę,
bo pochwały – to zjawisko płynne.
–
NIEZABUDKA
Kwitnąca mówi mi niezabudka,
że ludzka pamięć nie taka krótka.
–
BŁOGOSŁAWIĘ CISZĘ
Błogosławię taką ciszę,
w której rytm natury słyszę.
–
AUTOIRONIA
Spalinami aury nie zasmrodzę,
bo wciąż przez życie piechotą chodzę.
–
SŁABOSTKA
Na oślej łączce nie przypadkiem
zdarza mi się zachwycić kwiatkiem.
–
MOJE DOJRZEWANIE
Jak już sobie podojrzewam,
to jak małpa spadnę z drzewa.
–
KŁOPOT Z GŁOWĄ
Głowę chować ludziom chce się –
jednym w chmury, drugim w kieszeń.
–
POŻYCZKA
Pożyczkę dają? Żaden ratunek –
to bank wychodzi ci na rabunek.
–
POMINIĘTY
Gatunek niesłusznie pominięty:
żywoty maluczkich i nie świętych.
–
W MEDIACH
W mediach mamy, że tak powiem,
gadające bezhołowie.
–
NATURA
Natura ludzi – rzecz maluczka,
gdzieniegdzie nawet bywa ludzka.
–
Kazimierz Słomiński
–
foto: pixabay.com
_________________
Kazimierz Słomiński – satyryk, członek Związku Literatów Polskich emerytowany pracownik dydaktyczny Uniwersytetu w Białymstoku, autor aforyzmów i fraszek oraz recenzji, redaktor tomików. Debiutował w maju 1971 w Informatorze Klubu Studentów Wybrzeża Żak. W Białymstoku opublikował sześć zbiorków aforyzmów i dwa tomiki fraszek. Związany z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku, redaguje kwartalnik literacki „Najprościej”, jest też redaktorem dwóch antologii poetyckich NKL.