Monolog
–
a u nas Boże po staremu
osty i ciernie i kamienie
smakuje to co zakazane
srebrniki wciąż zyskują w cenie
–
kto się wywyższa ̶ wywyższony
Piłaci umywają ręce
niewiernych sług przekupnych straży
faryzeuszy coraz więcej
–
przybywa ojców marnotrawnych
pasterzy złych niemądrych panien
na stu grzeszników ̶ jeden Dobry
zginęli gdzieś Samarytanie
–
bez wstydu można się dziś zaprzeć
bezkarnie plwać i ubiczować
rzucać kamienie na niewinnych
na oczach tłumów ukrzyżować
–
a u nas Boże po staremu
zło i egoizm się panoszą
na pustej tacy miłosierdzia
te same wciąż dwa wdowie grosze
–
Leonarda Szubzda
–
foto: pixaby.com
–
__________
Leonarda Szubzda jest emerytowaną nauczycielką języka polskiego, absolwentką Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego oraz Rewalidacji Umysłowo Upośledzonych w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Pracowała jako polonistka i pełniła funkcję dyrektora w szkole średniej. Jest autorką siedmiu tomików poetyckich. Jej wiersze zostały zamieszczone w wielu almanachach i antologiach, były drukowane na łamach czasopism w kraju i za granicą, tłumaczone na języki obce (angielski, białoruski, esperanto).Pani Leonarda jest laureatką wielu konkursów literackich – uhonorowana Złotą Buławą Hetmańską (1996), Nagrodą Marszałka Województwa Podlaskiego w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony dóbr kultury (2012). Należy do Związku Literatów Polskich oraz Stowarzyszenia Literackiego w Suwałkach. Amatorsko zajmuje się twórczością plastyczną, wykonuje collage, frottage oraz rysunki komputerowe. Od kilku lat pisze wiersze dla dzieci. Jest również właścicielką niezwykłego domu w Rozedrance Starej koło Sokółki.