***
miasto bez ulic bez latarni
bez rynku bez kościołów specjalnych
obrządków
miasto samej barwy
miasto nastrojów
miasto do którego pielgrzymowałeś
gdzie posypujesz popiół zmierzchu
na głowę
gdzie mit
funkcjonuje bez fabuły
gdzie bierzesz udział w rytualnym obrzędzie
pracy
śniadania kolacji
gdzie dzieci szczury wyprowadzasz
na świeże powietrze
rozpisujesz konkurs na wiersze
krzyczące jak plakaty
(ekspresja motywu abstrakcyjnego jak
morze)
miasto w którym czytasz sprawy tego świata
erotykę bezpośrednią Kierkegaarda
wielką pustynię przelewającą swój piasek
w klepsydrze
gdy szykują
zamach na ciebie którego nie ma
długowłose zegary
gdzie kości Wojaczka pochłaniają i wydalają
gwiazdę
Irena Słomińska
foto: pixabay.com
______
Irena Słomińska urodziła się w 1948 r. w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 r. („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody (1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny (2020), Lampka wiary (wybór) (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.
