Mąż
zaczyna się od słów przysięgi
gdy zegar wybija symboliczną godzinę
rozwija się we wspólnym życiu
wraz ze mną
choć ranią go ciernie pośpieszne słowa
i uczynki
zrywamy wspólnie kwiaty
doświadczenia jestestwa
odkrywamy nawzajem nasze słowa
wypowiedziane czasem dawno temu
życie staje się poznaniem
tworzeniem
wewnętrzne ciepło scala spojenia
naszej przemiany
może nieistniejącej obiektywnie
we wszechświecie
ale ofiarowanej sobie jak sens
odbiegających w przestrzeń
gwiazdozbiorów
–
Irena Słomińska
–
fot. pixabay.com
_______________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.