***
mała medea która drzemie we mnie
rano przeciera oczy zdziwiona mówi jeszcze
wcześnie sprawdza ostre tykanie budzika
na skórze
jak nóż do krojenia chleba
–
wącha kropelki potu osiadłe
zwierzę puszysta łasica penetrująca
zapach
to miłość mówi do siebie i wtedy jest mężczyzną
tak to brzmienie głosu
sprawdzić jeszcze raz w sobie zanim je odejmie
–
boli
odbicie krwawe szwu kołdry na skórze
jaskrawe pęknięcie w statuetce z brązu
które trwa tylko chwilę potem się rozpłynie
–
Irena Słomińska
–
foto: pixabay.com
___________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.