KRUCHOŚĆ
XIII
I myślę – za Słowackim – o kruchej planecie.
Jej znikomości wobec tytanów kosmosu –
kogóż na Betelgezie zaprzątają losy
ludzkie na kropli Ziemi? Dzisiejsze nieszczęścia?
W regałach na niepewność – ratunkowe tomy.
Alpuhara, uściski zdrady Almanzora,
wieszcz w Konstantynopolu, szczury i cholera,
i w algierskim Oranie hekatomba dżumy…
Są jeszcze inne księgi. Czytane odświętnie.
Karty tekstów natchnionych. Z niegasnącym żarem,
ewangelicznie proste. I niosące wiarę:
nie jesteśmy na Ziemi komuś obojętni.
Więc chcę zgadnąć, gdy gwiazdy znikają o świcie
czy „Bóg ją zetrze palcem”, czy „wleje w nią życie”.
–
Krystyna Konecka
–
Wiersz pochodzi z najnowszego tomiku poetki „Kruchość” sonetti a corona, wydanego przez Polski Fundusz Wydawniczy w Kanadzie w lipcu 2020.
_
foto: pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).