KRUCHOŚĆ
XII
Gra ostatni pianista „Imagine” Lennona.
Kwiecień. Poranek. Stacji St Pancras wierzeje.
Wyobraź sobie wejście Stephena Ridleya
wzdłuż ślepych szklanych witryn. I pustych peronów.
Muzyk – wyobraź sobie – dezynfekujący
klawiaturę (niech będzie zadość sytuacji).
Odsłania twarz. I śpiewa. I gra dla tej stacji
cover – wyobraź sobie ten samotny koncert…
Pianista zamknie występ nadzieją – cytatem.
Gdy wszystko pogrążone w śmiertelnej chorobie,
w tym kosmicznym realu – imaginuj sobie –
głosi Armstronga zachwyt nad cudownym światem.
A ja… zaufam teraz bliskiemu poecie.
I myślę – za Słowackim – o kruchej planecie.
–
Krystyna Konecka
–
Wiersz pochodzi z najnowszego tomiku poetki „Kruchość” sonetti a corona, wydanego przez Polski Fundusz Wydawniczy w Kanadzie w lipcu 2020.
_
foto: pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).
