KRUCHOŚĆ
VII
Widzę wąziutką krwawą strużkę ponad lasem.
Czas tak straszny, że obraz przyprawia o drżenie,
gdy nagle wyobraźnia wystrzela płomieniem.
Nie wiem, czy pożar w sercu? Czy to słońce zgasło?
Może Magnum Incendium Romae razem z boskim
Neronem oglądamy z miejsc na Palatynie.
Czy – wypaliwszy dżumę – dumnie jak na scenie
wniebowstępuje z żarem Londyn szekspirowski?
Czy z dzieciństwa znów na mnie galopują konie
z płonącej stajni?!… Może wciąż zwierzęta krzyczą
w australijskim ogniu? Czy kiedyś rozliczą
podpalaczy, przez których raj biebrzański płonie?
……Zaśnij… Zasnę – gdy rolę tę tragiczną dogram –
….. niczym wygasający elektrokardiogram.
Krystyna Konecka
–
Wiersz pochodzi z najnowszego tomiku poetki „Kruchość” sonetti a corona, wydanego przez Polski Fundusz Wydawniczy w Kanadzie w lipcu 2020.
_
foto: pixabay.com
__________________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).
