KRUCHOSĆ
V
Ktoś przyjazny śle zdjęcie, bym podziwiać mogła
świat natury. Odległy od nas, zatrzaśniętych
w klaustrofobicznych klatkach. W blokowiskach pięter
gdzie każdy śni oddzielnie. Jak samotny obłok.
Nie chcę wierzyć, że woda i pełnia księżyca,
i ten kadr z podtopioną chybotliwą kładką,
i ten z bezkresnym niebem to kwestia przypadku.
Leśny dukt… Na zmurszałym pniu drżąca kapliczka…
Zjawia się myśl. Niepewna jak szept fal u brzegu.
Stanie się metaforą? Czy będzie mi sprzyjać?
Nikt nie wie (to Owidiusz) co wiersz w sobie kryje.
Dlatego każdy szuka w nim czegoś innego.
Może słowem osłonię przed mgłą i chaosem
nad jeziorem poezję zachodu. Tymczasem.
Krystyna Konecka
–
Wiersz pochodzi z najnowszego tomiku poetki „Kruchość” sonetti a corona, wydanego przez Polski Fundusz Wydawniczy w Kanadzie w lipcu 2020.
_
foto: pixabay.com
__________________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).
